کد مطلب:289100 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:220
ابودلف کاتب
«ابودِلْف، محمّد بن مظفّر كاتب»، از كسانی است كه ادّعای نیابت نمود. او قبلاً كارش جمع آوری خمس اموال شیعیان بود، زیرا وی در میان شیعیان كَرخ تربیت شده و شاگردی آنها را كرده بود، مردم كرخ هم خمس مال خود را می پرداختند و هیچ یك از شیعیان در این خصوص تردید نداشت. امّا او بعد ها منحرف شد. («بحار الانوار»، ج 51، ص 379)
وی به «ابوبكر بغدادی» ایمان آورد و ابوبكر به هنگام مرگش به او وصیّت كرده و او را نائب خود دانست. بعد از فوت «علی بن محمّد سِیْمُری»، «ابودِلْف» ادّعای نیابت و سفارت از سوی امام زمان (عج) كرد، با این كه از آن حضرت توقیعی صادر شده بود كه دیگر بعد از «علی بن محمد سِیْمُری» نائب خاص نخواهد داشت.
او به هر مجلسی كه سر می زد مورد سرزنش و توهین قرار می گرفت. شیعیان اندك مدّتی با وی آشنا شدند، سپس از او و همكاران وی دوری جستند. («آخرین امید»، ص 130 - «جامع الرواة»، ج 2، ص 469)
رجوع شود به واژه: ابوبكر بغدادی، توقیع
وی به «ابوبكر بغدادی» ایمان آورد و ابوبكر به هنگام مرگش به او وصیّت كرده و او را نائب خود دانست. بعد از فوت «علی بن محمّد سِیْمُری»، «ابودِلْف» ادّعای نیابت و سفارت از سوی امام زمان (عج) كرد، با این كه از آن حضرت توقیعی صادر شده بود كه دیگر بعد از «علی بن محمد سِیْمُری» نائب خاص نخواهد داشت.
او به هر مجلسی كه سر می زد مورد سرزنش و توهین قرار می گرفت. شیعیان اندك مدّتی با وی آشنا شدند، سپس از او و همكاران وی دوری جستند. («آخرین امید»، ص 130 - «جامع الرواة»، ج 2، ص 469)
رجوع شود به واژه: ابوبكر بغدادی، توقیع